Er zijn van die teksten die helemaal langs u gaan. Totdat je iets meemaakt dat je de ogen doet open gaan. Dit is zo'n tekst.

Wat zouden vreugde en verdriet moeten samengaan? Maar zouden we zoveel verdriet hebben, als we niet zoveel vreugde hadden met haar?

Veerle

Toen zei een vrouw: spreek tot ons over vreugde en smart.

En hij antwoordde: je vreugde is ontmaskerde smart. En de bron waaruit je lach ontspringt, werd vaak gevuld met tranen. Hoe kan het anders zijn?

Hoe dieper de smart in je wezen kerft, hoe meer vreugde je kunt bevatten. Is niet de beker die je wijn bevat dezelfde beker die in de oven van de pottenbakker werd gebakken? En is niet de luit die je geest kalmeert hetzelfde hout dat door mensen werd uitgehold?

Wanneer je blij bent, schouw dan diep in je hart, en je zult zien dat enkel wat je smart gegeven heeft, ook vreugde brengt.

Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk.

Sommigen zeggen: 'Vreugde is groter dan smart' en anderen: 'Nee, de smart is groter'.

Maar ik zeg je: ze zijn onafscheidelijk. Zij komen tezamen en wanneer de een met je aanzit aan je tafel, moet je bedenken dat de ander slaapt in je bed.

Voorwaar, als een weegschaal hang je tussen je smart en je vreugde. Alleen wanneer je ledig bent, sta je stil en ben je in evenwicht.