Vergiet, als ik zal zijn vergaan,
een traan of twee, meer niet.
En glimlach zelfs in uw verdriet.
Omdat ik heb bestaan.
En gij mij hebt gekend.
Sluit niet uw ogen om een god
te smeken dat ik weer zou keren.
Maar open ze en spied in 't rond -
geniet van alles wat ik achterliet.
Voelt soms uw hart verlaten aan
en leeg, omdat ge mij niet ziet?
Vervul het dan met beelden van
de liefdes die wij deelden.
Ge kunt elk nieuw begin vervloeken,
ja enkel in 't verleden leven -
maar waarom niet al morgen zoeken
naar een geluk dat ons ooit was gegund?
Toen leek geluk nog vanzelfsprekend …
Ge kunt om mijn verdwijnen treuren,
ge kunt verkommeren en kwijnen -
maar mijn gedachtenis is meer gediend
met een gezonde, trotse vriend.
Ge kunt uzelf in smart verliezen,
ja alleman de rug toewenden -
maar doe wat ik van u verlang.
Droog snel uw tranen. Lach. En stel
u weer voor liefde open. Levenslang.
|